SALA ADORACYJNA

Sala Adoracyjna jest centralnym punktem Wielkiej Świątyni Re i Ozyrysa. Jest to sala celebracji jedynych
słusznych prawd i jedynej prawdziwej filozofii. W tym miejscu mają miejsce obchody najważniejszych świąt, stąd wyrusza procesja.

Tutaj codziennie kapłani gromadzą się, aby uczestniczyć w codziennej ceremonii. Początkowo, kapłan w specjalnej randze wchodzi do sali z posągiem kultowym (nie jest dostępna dla zwiedzających), obmywa go i recytuje słowa modlitwy. Następnie posąg jest wyprowadzany do Sali Adoracyjnej. Tutaj kapłani adorują posąg, składają przed nim ofiarę (w postaci żywności; oczywiście większa część tej ofiary służy następnie kapłanom za śniadanie, bądź wieczerzę, zależnie od pory dnia), recytują zaklęcia. Następnie posąg jest chowany. Rano, wraz ze wschodem słońca, ceremonia dotyczy Re, jego posągu i jego kapłanów. Wszak Re naradza się na wschodzie jako słońce. Wieczorem, wraz z zachodem słońca, ceremonę odprawiają kapłani Ozyrysa i dotyczy ona posągu Ozyrysa. Wszak wówczas słońce schodzi do podziemi, gdzie jako Ozyrys przemieszcza się przez świat umarłych ponownie na wschód. W tych obrządkach uczestniczą tylko kapłani i są to jedyne godziny, w jakich Sala Adoracji nie jest dostępna ani dla wiernych, ani dla zwiedzających.

Najstarsze inskrypcje hieroglificzne znajdujące się na ścianach Sali Adoracji (zob. powyżej) opisują właśnie
składanie ofiary bogu, oraz treści modlitw i zaklęć, jakie wypowiadają przy tym kapłani. Co ciekawe, w tym przypadku postać boga ma charakter typowo ludzki, szczególnie zaś ludzka jest głowa i korona królewska na niej. Wbrew potocznym pomysłom niektórych turystów, bynajmniej inskrypcje te nie przedstawiają boga jako króla (księcia) Sarmacji. Zgodnie z wykładnią teologiczną, właściwą dla czasów powstania tego zapisu, bóg jest tutaj ukazany jako władca ludzi, co jest dodatkowo podkreślone po przez takie, a nie inne jego przedstawienie. Wyraźnie
to zresztą wynika z napisanych tu słów. Nawiązuje to również do pewnej tradycji mitologicznej, w jakiej najwyższego boga ukazywano właśnie jako króla Egiptu, był nim Ozyrys, zaś następnie Horus.

	posąg Horusa w Sali Adoracyjnej.

W Sali Adoracyjnej na stałe znajduje się też grafitowy posąg Horusa. Horus wg. pewnej tradycji mitologicznej,
jest Synem Ozyrysa-Króla, jaki po swym ojcu, podstępnie zamordowanym, przejmuje pałeczkę w rządzeniu
nad światem. Według innych tradycji, mianem Horusa określa się prastare, najwyższe bóstwo, od którego inni
bogowie pochodzą. Zarazem też Re był przedstawiany jako osobnik męski z głową sokoła, a niekiedy jako sokół.
Złożoność tej symboliki jest w istocie duża, jednak nie stanowi problemu dla wiernych, ani dla kapłanów, którzy
rozumieją ją doskonale. Posąg ten na stałe znajduje się w Sali Adoracji i nie jest z niej nigdzie przenoszony,
ani z niej zabierany do oddzielnych pomieszczeń. Niekiedy przychodzą tutaj wierni, aby adorować Horusa i prosić
o wstawiennictwo w ich problemach.

W każdy poniedziałek wierni mogą tutaj realizować prywatny rytuał magiczny, w jakim identyfikują się z Horusem, z jego cechami opisanymi w rozlicznych mitach. W ten sposób, po przez takie mistyczne doznania, rozwijana jest osobowość wiernych (przy innych rytuałach identyfikują się z innymi bogami, zaś cechy osobowe bogów opisane w mitach wypełniają ramy wszelkich cech osobowości). W takich sytuacjach inni wierni (turyści również) mogą przebywać w Sali Adoracji, lecz pozostają w ukryciu i w milczeniu, aby nie przeszkadzać w ceremonii i nie rozpraszać wiernego - maga.

Z Sali Adoracyjnej przechodzi się do Sali Kolumnowej.