SALA KAZAŃ

Sala ta jest dość wysoka. Istnieją przypuszczenia, że pierwotnie wystawiano w niej posąg kultowy, przed którym gromadziła się ograniczona liczba wiernych. Kapłan, pozostający w ukryciu, wygłaszał kazanie tak, że zebranym zdawało się, iż przemawia posąg. Kiedy zaś opowiadali innym, że bóg do nich przemawia w świątyni, sprzyjało to rozwojowi mitologii i pobożności wśród całej okolicznej ludności. Każdy chciał wówczas wstąpić do Świątyni i usłyszeć głos boga. Tym samym, Świątynia stawała się coraz bardziej popularna wśród ludności. W późniejszych czasach jednak postawiono tutaj ambonę i kapłan przemawiał do wiernych bezpośrednio. Tak też zostało do dziś - w tym miejscu odbywają się przemowy związane z różnymi świętami i wydarzeniami. Inauguracja oraz zakończenie roku szkolnego w przyświątynnej szkole ma miejsce właśnie w tej komnacie.

Sala Kazań, podobnie jak Sala Podróżnych, posiada ściany zdobione zapisem hieroglificznym. Jednak tutejsze zapisy powstały znacznie później i nie były kolorowane. Opisują w mniejszym stopniu tradycje religijne, wywody teologiczne i mity, dotyczą historii prawdziwych ludzi - polityków, wysokich rangą kapłanów i żołnierzy, oraz innych wpływowych urzędników. Oczywiście, żywot tych jednostek jest zmitologizowany tak, że ogłaszane przez władców edykty mają tutaj swój rodowód religijny, czyny i prawa znajdują tutaj uzasadnienie w teologii. Ukazuje to, że w pewnym momencie starożytności władza i religia połączyły się ze sobą nierozerwalnie. Naścienne inskrypcje tej sali są obecnie wspaniałym źródłem informacji historycznej, niekiedy punktem odniesienia w interpretacji innych, niepełnych źródeł dotyczących historycznych jednostek.

Opuszczając Salę Kazań wychodzi się do Narteksu Świątyni.