SALA PODRÓŻNYCH

Druga wnęka Narteksu po prawej stronie (z perspektywy Bramy Głównej) prowadzi do Sali Podróżnych. Już przez jej portal wejściowy ukazuje się wyobrażenie dwóch siedzących kapłanów, którzy wygłaszają słowa prawdy przynoszące oświecenie.

Kiedy przekracza się próg tej komnaty, zapalają się lampy pozwalając dostrzec inskrypcje znajdujące się na ścianach. Inskrypcje te ukazują słowa oświecenia wygłaszane przez tych dwóch kapłanów.

Zapisanych słów jest tu tak wiele, że nie w sposób zapoznać się z nimi w ciągu jednego dnia. Spora ich część opisuje mity, podania i legendy dotyczące pochodzenia bogów, ludzi, oraz tego, jak ludzie powinni się zachowywać. Na jednej ze ścian znajduje się przedstawienie starożytnej mapy v-świata, zaś okoliczne hieroglify opisują różne odległe krainy, obce ziemie, zamieszkujących je ludzi i ich zwyczaje. Wszystko to jest czynione z perspektywy nauk tychże kapłanów na tematy moralne i teologiczne. Zwyczaje panujące na ziemiach odległych są sklasyfikowane z takiego punktu widzenia na "bezbożne", "żądne pomsty", lub, jak to dziś byśmy powiedzieli, neutralne. Są opisane różne miasta i mniejsze miejscowości z wyraźnym pouczeniem, w jakich pobożnemu mieszkańcowi wolno się zatrzymać na nocleg, w jakich musi zachować szczególną ostrożno0ść, w jakich winien on żarliwie modlić się i przebywać z zamkniętymi oczami, a jakie powinien z dala omijać. Pierwotnie komnata ta była bardzo pomocna dla ludności zamieszkującej okoliczne ziemie. Prawdopodobnie każdy, kto chciał udać się do odległych krain, przychodził tutaj i dokonywał ostatnich poprawek w swym planie podróży. Określał, jaką dokładnie drogą podąży, gdzie się zatrzyma na nocleg, gdzie uzupełni zasoby, co go może spotkać od strony obcych mu ludów. Widać tu wyraźnie liczne poprawki i uzupełnienia, z czego wynika, że zapis ten był najprawdopodobniej modyfikowany wraz z uzyskaniem nowych i istotnych informacji od wracających podróżników. Sala ta miała zarazem wzmocnić prawidłową postawę moralną i religijną podróżnika, odświeżyć jego znajomość prawd wiary, umocnić poczucie pewności siebie i tożsamości na obcych ziemiach.

Wraz z poszerzaniem się wiedzy o "odległych krainach" wśród ludności, znaczenie tej komnaty jako punktu informacyjnego ulegało stopniowemu zanikowi. Naścienne napisy wykonane w późniejszym czasie w większym stopniu dotyczyły teologii i rodowodów różnych bogów, oraz teologicznego uzasadniania tradycji społecznych i obyczajowych, aniżeli pouczeń dla podróżnych. Komnata ta stopniowo wyewoluowała w czytelnię dostarczającą wiadomości o własnej kulturze i religii. Tutaj zrodziła się tradycja przyświątynnej szkoły - kapłani przyjmowali młodzież z rodzin wysokich urzędników i zamożnych obywateli, aby uczyć ją czytać i pisać, zaznajamiać z geografią i mitologią, zaś przede wszystkim - aby kształtować właściwą postawę wobec świata przyrody, bogów i oczywiście samych kapłanów. Uczniowie spędzali dużo czasu na czytaniu naściennych zapisów tej komnaty. W późniejszym czasie rola kapłanów jako nauczycieli podupadła, zaś idea przyświątynnej szkoły odrodziła się dopiero współcześnie.

Obecnie słowa zapisane na ścianach tej komnaty mają ogromne znaczenie dla historyków i generalnie, dla Świątyni. Opisują bowiem najstarsze mity i tradycje.

Wychodząc z Sali Podróżnych przechodzi się do Narteksu Świątyni.